Antologia „KOSA” – przeczytaj zachętę autorek do sięgnięcia po lekturę!
2024-02-05
Gdyby ktoś jeszcze nie wiedział, to warto przypomnieć, że antologia „KOSA” powstała przy współpracy Magazynu Histeria z portalem Grozownia w ramach akcji #grozajestkobietą.
–
W antologii znalazło się 7 opowiadań polskich autorek grozy, które postanowiły napisać kilka słów o swoich tekstach.
–
Przypomnijmy, że antologię „KOSA” możecie pobrać za darmo ze strony Magazynu Histeria – tutaj.
–
Przeczytaj, co autorki napisały o swoich opowiadaniach:
Dagmara Adwentowska (Ty, tylko ty):
Życie Elizy, pięknej arystokratki, nie jest usłane różami. Co prawda korzystnie wyszła za mąż, mieszka w eleganckiej posiadłości – lecz uczucie, którego pragnęła, szybko wygasło. Kobieta postrzega swego męża Georga jako pozbawionego serca okrutnika, a małżeństwo i wykwintny pałac jako więzienie. Planuje ucieczkę z rozkochanym w niej młodym szlachcicem – lecz urodziwy kochanek z rozpaczy po przegranym pojedynku z Georgiem wiesza się na dębie widocznym z okiem sypialni wybranki. Drzewo fascynuje i przyciąga Elizę do siebie. Ta bajka nie skończy się dobrze, bo nie ma w niej dobrych bohaterów.
Sylwia Błach (Oczy, które nie widzą):
Pragnienie miłości potrafi zmusić człowieka do czynów, o jakie sam siebie nie podejrzewa… Czy każdy związek w końcu ulega wypaleniu? I jak na nowo rozpalić żar namiętności? Te pytania dręczą główną bohaterkę, aż do pamiętnej imprezy, na której przyjaciółki podpowiadają jej z pozoru błahe rozwiązanie. Ale może to właśnie jest odpowiedź, której szukała?
Martyna Konwińska (Otworzysz drzwi słońcu):
„Otworzysz drzwi słońcu” to krótka, oniryczna opowieść o końcu świata, przeżywanym z perspektywy Zorii. Bohaterka, która przewidziała nadchodzącą zagładę w trakcie obliczania kolejnych horoskopów urodzeniowych, zaczyna widzieć w snach bliżej nieokreśloną, niepokojącą istotę. Kiedy niebo staje się różowe, Zoria odbiera telefon, po którym decyduje się spakować do plecaka czarną kotkę i wyruszyć w swoją ostatnią podróż. Inspirację dla opowiadania stanowiła między innymi książka „Kometa nad Doliną Muminków”, a sam tekst jest częścią większej całości, która wciąż się tworzy.
Anna Musiałowicz (Wariatka):
Główna bohaterka opatruje pacjentkę po samookaleczeniu. Brzydzi się jej. Uwagę pielęgniarki przykuwa misterny tatuaż na poranionych plecach. Przedstawia twarz kobiety pogrążonej we śnie, wyłaniającą się spośród kwiatów. Pacjentka utrzymuje, że obraz ożywa, śpiąca budzi się i nakazuje jej robić straszne rzeczy. Pielęgniarka wkrótce przekona się o tym na własnej skórze… Opowiadanie ukazuje, jak przewrotny bywa los – nawet za grubą warstwą brudu można odnaleźć ludzkie oblicze. Prowokuje do refleksji nad własnymi uprzedzeniami i współczuciem wobec innych.
Magda Sobota (Krótka zimowa opowieść):
„Krótka zimowa historia” Lata 50. XX wieku. Po rozpadzie związku i utracie dziecka, młoda kobieta wyjeżdża nad Bałtyk, do pensjonatu państwa Starskich, gdzie spędzała wakacje z rodziną jako dziecko. Próbuje skupić się na swojej literackiej pracy, jednak nocą w pokoju obok słychać przedziwne odgłosy, a w pobliskim miasteczku krążą o Starskich niepokojące plotki, dotyczące ich córki, Józefiny… W gęstniejącej atmosferze grozy bohaterka spróbuje poznać prawdę, ale – jak to mówią – ciekawość to pierwszy stopień do piekła, a nie wszystkie sekrety powinny ujrzeć światło dnia.
Paulina Stępień (Krótka letnia opowieść):
Krótka letnia opowieść: Lata 50. XX wieku. Rodzeństwo przyjeżdża na wieś do dziadków, by spędzić z nimi wakacje. W domu na wsi przebywa również ich kuzyn, Władysław. Chłopak całkiem niedawno wrócił z podróży, w której towarzyszyła mu narzeczona, a teraz ukrywa przed wszystkimi, co wydarzyło się w Kanadzie. Wkrótce jego zachowanie zaczyna wywoływać niepokój u dzieci.
Klaudia Zacharska (Głód):
